Zo begon het!!

Op 4 mei om kwart voor vijf opgestaan. Opgehaald door Cor en om even voor 6 uur ('s morgens) waren we op Schiphol. De check in verliep soepeltjes.

Bij de tax-free nog e.e.a. gekocht en een kopje koffie gedronken. De vlucht was helemaal vol en de vliegtijd is iets meer dan 7 uur.

Een prima bemanning en het liep als een trein.(vliegtuig eigenlijk -maar ja-). De film (en de daarbij horende beeldschermen) deden het niet dus hebben wij ons op andere manieren bezig gehouden. Het eten was pasta of kip en beide waren smakelijk.

Om half elf landen we al op JFK en na de douane (een hele aardige man) de koffers opgehaald en inchecken voor de vlucht naar Boston. Dan............ gaat het mis. De vlucht is vertraagd -zo'n 35 minuten- en we hadden al 3 uur overstaptijd omdat een andere vlucht in eerste instantie te vroeg zou vertrekken. Als we ons melden bij de incheck is daar niemand en dan begint het wachten en wachten en wachten. (zie de foto van de "hangouderen" hierboven).Het bord in de hal doet nog een halfslachtige poging om ons te vertellen dat vlucht vertraagd is tot 16.10 en dan NIETS. Helemaal niets. Om kwart voor 5 mogen we dan WEL inchecken en als we uiteindelijk in het vliegtuig zitten laten ze ons zitten tot kwart over ZEVEN. We worden er gek van. Zitten, hangen, liggen we weten het echt niet meer. Uiteindelijk vertrekken we dan toch en dan is het binnen een half uur gepiept. Het is toch niet te geloven dat je over een vluchtje van een half uur 8 uur moet doen.

We halen onze koffers en gaan op zoek naar de bus van Dollar. Hier hebben we de auto gehuurd en als de bus ons heeft afgezet melden wij ons aan een (bijna) lege balie. Alles gaat goed totdat Wijbe de auto ziet die ze voor ons in petto heeft. DAT was de bedoeling niet. Er staat een Chrysler Pacifica Touring met een 4.0 liter motor maar wij wilden de 300c want dat is een sedan en dan kun je de bagage wegleggen zonder dat iemand dat ziet. Na wat heen en weer gebabbel en geloop besluiten we toch de Chrysler maar te nemen. Inmiddels is het bijna 9 uur en lopen we echt op ons tandvlees.

Wellesley was snel gevonden en Liz zat al op ons te wachten met een kopje thee. Er werden nog wat eitjes gebakken en een stukje toast gegeten en toen was het tijd voor een douche en het BED. Een enerverende dag. We hebben veel gelachen en gezeten en we zijn blij dat we er zijn.

Vanochtend na het ontbijt Liz naar het vliegveld gebracht. Ze gaat naar een trouwerij in Richmond dus hebben wij het huis totdat wij woensdag vertrekken voor onszelf.

Bij terugkomst Inge & Coen opgehaald en vervolgens boodschappen gedaan bij Roche. Veel eten.
Wat is het toch een heerlijke supermarkt.

Thuisgekomen een broodje gegeten en daarna naar Natick Mall. Dit was onze rustdag -die we na die trip van gisteren echt wel nodig hadden- dus wat door de Mall geslenterd en toen snel naar huis om te douchen en om te kleden.
Ik had Peggy gebeld (de schoonmoeder van Liz die bijna 90 is) of ze met ons wilde eten bij Jimmy's. DAT wilde ze wel en om 18.00 uur hadden we afgesproken.
Peggy is nogal doof en wil dat niet toegeven. " Ze hoort wat ze wil horen".
Ik word daar echter doodmoe van want je moet alles 2 of 3 keer herhalen. Al met al is het lachwekkend. Bij vertrek ging het nog mis. We hadden geld in het mapje gedaan en opeens stond de serveerster naast de auto van Peggy (JAAAAAAAA, ze rijdt nog auto ook-een vrij grote-) want er zat te weinig in het mapje. Peggy had gezegd dat ze bij ons moest zijn. Dat ook weer opgehelderd en toen naar huis.

Vanavond gaat het niet laat worden.

Morgen naar Boston. We hopen op mooi weer want vandaag was het prachtig en de voorspelling is dat het van zondag op maandag gaat vriezen. We gaan het beleven.